‘ÇOCUKLARIN BAKIŞLARINI UNUTMAYACAKLAR’

 

Açıklamada konuşan Engelliler Komisyonu Eşsözcüsü Hatice Betül Çelebi ise, haftaya açılacak okulların çocuklar ve ebeveynleri için unutulmaz anılarla dolacağını ve bunun hayatlarına yansıyacağını ifade ederek, “Ama Milyonlarca aile engelli çocuk ve ebeveynleri için bu anlar yine unutulmayacak. Okullara erişemedikleri, alınmadıkları ‘biz böyle çocukları almıyoruz’ diyen müdürler, veliler ve onlara zorbalık uygulayan toplumun engelli kültürünü körpecik zihinlerine empoze eden çocukların bakışlarını unutmayacaklar” diye konuştu.

 

‘FARKLI EĞİTİM SİSTEMLERİNE MARUZ KALIYOR’

 

“Toplumun bütün farklılıkları için en doğru eğitim yönetimi, bir arada aynı sınıflarda uygun destekler ve materyallerle birlikte bir eğitimin olmasıdır” diyen Çelebi, ekledi: “Burada amaç aslında toplumsal doğanın çeşitliliğine vurgu yapan insanlık ailesinin aynen bir çiçek bahçesi gibi bütün renkleriyle güzel olabileceğini bize tarif eden bir yaşam biçimini, bu şekilde bir eğitim sistemiyle inşa edebileceğimiz gerçekliğini göstermesidir. Sözleşmeler bizim raflarımızda duruyor ama bizdeki uygulama tam anlamıyla 18. yüzyılda Rousseau'nun Emile kitabındaki satırlarında kendini ifade buluyor. Diyor ki sakat ve hastalıklı bir çocuğun mürebbiyelik görevini üstlenmek benim için hasta bakıcılık gibidir. İşte artık yaşama değer olmayan böyle bir hizmete, böyle bir yaşama özen göstermek aslında zaman kaybının heba olması demektir. Bu zihin tamamıyla bizim eğitim sistemimiz de şu günlerde ve bu yüzyılda nefes alıp veren bir zihniyettir aslında. Bizdeki uygulama aynen bu şekilde tevazu etmektedir. Engelli çocuklar kendi engel durumlarına ve farklı yeti gruplarına göre farklı eğitim sıkıntılara maruz kalıyor. Körler yanı okullarda kendi evlerinden uzak ve genellikle yatılı okullarda bir arada eğitim alıyorlar.”

 

SORUNLA OKULLAR AÇILIYOR

 

“Yine sağırlar belirli illerde okullarından uzakta çok küçük yaşlarda yaşamın içinden koparılıp kendi gibi olan çocuklarla bir arada eğitim alıyorlar” diyen Çelebi, değerlendirmelerini şöyle sürdürdü: “Tamamen toplumda izole olmuş şekilde yetişkin olarak geri dönüyorlar. Bugün özellikle sağırlar özellikle bu gruplar yaşam içinde entegre olmayan ve kendi içlerine bir yaşama mahkum edilmiş olarak hayatlarına devam ediyorlar. Ortopedik engellilere gelince, özellikle erişilebilir olmayan binalar yollar okullar rampası bulunmayan caddeler taşıtlar onları almayan taşıtlar, senin ne işin var dışarda diyen çevredeki sosyal baskı okullarda olmayan asansörler gibi imkansızlıklar sebebiyle ve hali hazırda bir 4 yıl daha ertelenmiş bir erişilebilirlik sorunuyla okullara gitmeye çalışıyorlar.

 

NEDEN ÇOCUKLAR EBEVEYNLERİN SIRTINDA?

 

Şimdi zaman zaman haberlerde görüyoruz, muhtemel bu eğitim döneminde de göreceğiz, çocuğunu sırtlamış bir ebeveyn ya da sınava yetişemeyen bir genci sırtlamış kahraman insanlar. İşte bizim engelli kültürümüz bu. Bizim engelli kültürümüz engelliliği muhtaç aciz ve yük gören bir engelli kültürü. Oysa ki bu manzaralarda bizim sorgulamamız gereken orada kahramanlık destanları yapmak değil. İyilik ve dayanışma elbette olmalı. Ama bizim burada yapmamız gereken sorgulama neden o çocukların ebeveynlerin ya da başka insanların sırtlarında olduğudur. Neden o insanların toplumda yaşama ve erişilebilir haklarının olmadığı neden bu hayatın ertelendiği neden bu insanların yaşamlarının yarım kalan hikayeler olarak kalmasına göz yumulduğu.

 

HANGİ HAKLA ALMIYORSUNUZ?

 

Diğer grup nöro çeşitli gruplar. Özellikle burada çok büyük farklı sıkıntılar var. Down sendromu otistikler ve birçok genç ve çocuk. Burada da çok farklı sıkıntılar yaşıyoruz. Özellikle kaynaştırma eğitimi adı altında yapılan eğitimler ve yasal olan haklar müdürlerin öğretmenlerin ve ebeveynlerin insafına kalmış durumda. Aileler kreşlerden itibaren okul okul dolaşıyorlar. Her okuldan aldıkları cevap biz böyle çocukları almıyoruz. Hangi hakla almıyorsunuz? Bunu soran bir mekanizma olmadığı zaman çocukları almıyorlar. 

 

EĞİTİM HAK GASPI

 

Özellikle otistik çocukların kendi öznel koşulları da göz önüne bulunduğunda bu raporların alınması da onlar için bir işkence. Raporları aldıktan sonra verilen ödemeler, özellikle bu çocuklar için aslında otizmin tam anlamıyla bir tıbbi model olarak hastalık olarak tanımlandığı ve eğitimin de tedavi yöntemi olarak sunulduğu bu kültür içinde bu çocuklarımız sadece ve sadece ayda 12 saat destek alıyorlar. Bu kritik dönemlerinde, desteklerin hayat önem yaşadığı dönemde verilen ödemeler, haftalık gideri dahi karşılayamayacak komik düzeylerde kalıyor bugün otistik bir çocuğun hak ettiği desteği alabilmesi 15-20 bin, bazı özel merkezlerde çok daha yüksek rakamlara çıkıyor. Eğitim engelliler için günümüzde tam anlamıyla bir hak gaspı.

 

DUR DEMEYE DEVAM EDECEĞİZ

 

Biz bu noktada hedefi HDP, olarak özellikle tam da şu günlerde milyonlarca engelli çocuğun, gencin ve ailesinin ruhuna çöken hayal kırıklığının ve yalnızlıkların hissedildiği kalp. Onların gözündeki hüznü gören göz, eşit yurttaş olarak en doğal haklarının gaspına karşı dur diyen söz olmaya devam edeceğiz.”