Mülteciler Derneği’nin verilerine göre, Türkiye’de geçici koruma altındaki kayıtlı Suriyeli sayısı 18 Kasım 2020 tarihi itibariyle bir önceki aya göre 10 bin 893 kişi artarak toplam 3 milyon 635 bin 410 oldu. Bu kişilerin 1 milyon 699 bin 107’sini (yüzde 46,7) 0-18 yaş arası çocuklar oluştururken, 0-18 yaş arası çocukların ve kadınların toplam sayısının 2 milyon 565 bin 823 (yüzde 70,5) olduğu kaydedildi. 

 

İçişleri Bakanlığı'na bağlı Göç İdaresi Genel Müdürlüğü'nün 2020 verilerine göre ise; Adana'daki Suriyeli mülteci sayısı 250 bin 830. Salgın nedeniyle sınırların kapandığı, ekonominin durma noktasına geldiği Türkiye’de, maalesef “evde kalma” konusunda herkes eşit derece şanslı değil. Özellikle toplumun en yoksul kesimlerini vuran salgında mülteciler zorlu bir mücadele veriyor. Adana'nın Seyhan ilçesine bağlı Onur Mahallesi'nde yaşayan 4 kişilik Ahmed ailesi de, bunlardan sadece biri. 

 

KOKUYU BASTIRAN VANTİLATÖR

 

Cuma günü sokağa çıkma yasaklarının başladığı saatlerde Suriyeli Gazeteci Nesrin Rihani ile birlikte Ahmed ailesinin ikamet ettiği eve doğru yola koyuluyoruz. İki katlı evin alt katında oturan aile fertlerinden Mahmud El Ahmed bizi kapıda karşılıyor. Kırık demir kapıyı zorlayarak açan Ahmed, selam verdikten içeriye davet ediyor. Karanlık ve aşırı derecede rutubet kokan koridordan ilerlerken, kışın soğuğunda çalıştırılan vantilatörü görünce ikimizde şaşırıyoruz. "Soğuk ama rutubet kokusunu bastırmak için kullanıyoruz" yanıtı ise mülteci ve yoksulluk gerçeğini bir kez daha yüzümüze çarpıyor. 

 

ÇÜNKÜ MÜLTECİYİZ

 

Elimizdeki kameradan rahatsız olan Ahmed, görüntüsünün çekilmesini istemiyor, gerekçesini ise şöyle açıklıyor: "Başımıza bir şey gelmesinden korkuyoruz. Çünkü mülteciyiz." Daha sonra illa görüntü çekilecekse çekimin fulu yapılması ricasında bulunuyor. Aile fertlerinin de çekilmemesi ricasını yineleyen Ahmed, gazeteci Rihani'nin tercümanlığıyla sorularımızı yanıtlıyor ancak Suriye’de hala devam eden savaş nedeniyle yaşadıklarını yanıtsız bırakıyor. 

 

Ailesiyle 2003 yılında göç yollarına düştüğünü anlatan Ahmed, Kilis’te bulunan Öncüpınar Sınır Kapısı üzerinden önce Kilis’e ardından da Adana’ya yerleştiklerini belirtiyor. Suriye’nin Halep kentinden olan Ahmed, Adana’ya tanıdıklarının olmasından dolayı geldiklerini söylüyor. Biri 4 diğeri 6 yaşında olan 2 çocuğunun bu kentte dünyaya geldiğini ifade eden Ahmed, ilk yıllarda tarlalarda şimdi de eşiyle birlikte geri dönüşüm fabrikasında çalıştığını dile getiriyor.

 

UCUZ İŞ GÜCÜ 

 

Zor şartlarda günde 11 saat çalıştıklarını kaydeden Ahmed, emeklerinin karşılığının ise 80 ila 100 TL arasında değiştiğini belirtiyor. Ülke şartlarında aldıkları yevmiyenin yetmediğini söyleyen Ahmed, "Devlet Suriyelilere yardım ediyor. Kendi vatandaşına yardım etmiyor" söylemleriyle ilgili ise şunları belirtiyor: "Devletten hiç bir şekilde yardım alamadık. Eşim Kızılay Kart'ı için iki kez başvurdu. '3 çocuğunuz yok. Ayrıca dulda değilsin. Bu haktan yararlanamazsınız' denilerek başvurumuz reddedildi. Eşimle işe gidiyoruz, çocukları da bir kadının yanına bırakıyoruz. Kadına ayrıca bakıcı parası veriyoruz. Kiram 400 TL, elektrik 200 TL'den aşağıya gelmiyor. Aldığımız maaş yetmiyor. Bu pandemide yasaklar olunca da çalışamıyoruz." 

 

PANDEMİ DE YAŞAM MÜCADELESİ 

 

Pandemi koşullarında çalışmanın da sağlığa erişimin de zor olduğunu vurgulayan Ahmed, evdeki rutubetten etkilendiklerini ve özellikle çocuklarının sürekli hastalandığını kaydediyor. Gittikleri sağlık kuruluşlarında gerekli sağlığa erişemediklerinin altını çizen Ahmed, pandemiden ötürü zor günler yaşadıklarını vurguluyor. Emeklerinin karşılığını alamadıklarını ekleyen Ahmed, devletin kendileri gibi zor durumda olan Suriyelilere yardım etmesini istiyor. 

 

MA / Hamdullah Kesen