
7 yıl sonra Şengal’e döndü: Tehdit varsa direniriz 

2022-06-19 09:55:59


	&nbsp;

	HABER MERKEZİ - DAİŞ saldırıları nedeniyle göç etmek zorunda kaldığı Şengal’e geri dönen Emîn Jaro, “73 ferman daha olsa bir daha topraklarımızı terk etmeyeceğiz. Tehdit varsa biz de direniriz” dedi.&nbsp;

	&nbsp;

	DAİŞ’in 3 Ağustos 2014'te Şengal’e yönelik saldırıları, Êzidîleri 73’üncü fermanı yaşattı. Kendilerini soykırım ve katliamlardan korumak isteyen Êzidîler, evlerini terk etmek zorunda kalarak, Şengal Dağı’na sığındı. DAİŞ’in yenilgisinin ardından Şengal Demokratik Özerk Meclisi (MXDŞ) öncülüğünde yeniden inşa edilen Şengal’e, geri dönüşler sürüyor. Ancak KDP ve Irak ordusunun baskıları nedeniyle halen binlerce Êzidî Federe Kürdistan Bölgesi’nin Duhok kentindeki kamplarda yaşıyor.&nbsp;

	&nbsp;

	DAİŞ saldırılarının ardından göç etmek zorunda kalarak Duhok’un Çemmişko kampında yaşayan 30 yaşındaki Emîn Jaro, 7 yıl sonra ailesiyle birlikte Şengal’e geri döndü. Evini yeniden inşa eden Jaro, Êzidîlere Şengal’e geri dönme çağrısı yaptı.&nbsp;

	&nbsp;

	‘7 YIL BOYUNCA TABUTTA KALDIK’

	&nbsp;

	Emîn Jaro, Şengal’den göç ettikten sonra hayatın kendisine zindan olduğunu ifade ederek, yaşadığı süreci şöyle anlattı: “Savaş Şengal Dağı'nın güneyindeki Girzerk köyünde başladı. Ama savaşın Şengal’e ulaşacağına inanmıyorduk. Biz bir şey yoktur diyorduk. İŞİD şehir merkezine yaklaştığında, kaçmakta zorlandık ve Şengal Dağı'na sığındık. Yaklaşık 4 gün orada kaldık ama İŞİD gelip bize orada da saldırdı. Bölge onların kontrolündeydi. Ailelerimizle geldiğimizde Şengal Dağı'nın zirvesinde PKK’yi gördük, orası güvenliydi. Bize yardım ettiler, kendileriyle getirdikleri yiyecekleri verdiler. Bir un kamyonu getirmişlerdi, hepsini halka dağıttılar. PKK'nin yolu açmasından sonra Rojava Kürdistan'a gittik. Rojavalılar bize çok yardımcı oldu, sonra Güney Kürdistan'da Zaho'ya gittik. Yaklaşık 3 gün Zaho'da bir okulda kaldık, sonra Kuzey Kürdistan'a taşındık, Amed'te de 2 ay kaldık, orada belediye bize yer ayırdı. Kuzey halkı bize çok yardımcı oldu, sonra tekrar Güney Kürdistan'a döndük ve ailelerimizin yanında kaldık. Yaklaşık 7 yıl boyunca Çemmişko kampındaydık. Kampta yaşam çok zordu, yer çok sıkışıktı. Yangın riski yüksekti. Orası bizim için tabut gibiydi ve biz o tabutta 7 yıl boyunca kaldık.”

	&nbsp;

	‘TÜM ZORLUKLARA RAĞMEN BURADAYIZ’

	&nbsp;

	Jaro, bütün engellemelere rağmen 2020’de Şengal’e geri döndüğünü belirterek, “Vefat eden amcamın tek isteği Şengal’i ziyaret etmekti. Babam Şengal’i savunurken şehit oldu. O biz buralarda yaşayalım diye hayatını feda etti. Bu yüzden geri döndük. Yaşamaksa kendi topraklarımızda olsun, ölümse de kendi topraklarımızda olsun. Şengal özgürleştirildiğine gelmek istedim. Ama gelemedim. İnsan topraklarında uzakta yaşadığında, birçok şeyini kaybeder ama sen burada öldüğünde sadece sen ölmüş oluyorsun. Biz kendi topraklarımızın ölüsü olalım. Tüm zorluklara ve saldırılara rağmen buradayız” dedi.&nbsp;

	&nbsp;

	‘TERK ETMEYECEĞİZ’&nbsp;

	&nbsp;

	Jaro, saldırılara rağmen Şengal’i bir daha terk etmeyeceklerini vurgulayarak, “Bizim toprağımız kutsaldır. 73 ferman daha gelse, biz topraklarımızı terk etmeyeceğiz. Şengal sadece bir isim değil, kutsal bir yer. Binlerce Êzidî evlerini terk ederek dünyanın dört bir yanına dağıldı. Ama kamplarda olanlar çok zor bir hayat yaşıyorlar ve bir gün geri dönmek istiyorlar. Şengalliler burayı düşmana bırakmak istemiyor. Êzidîler 73 fermandan geçirildi ama yine de Şengal’i terk etmedi. 73 kez daha fermandan geçirseler, biz toprağımızı terk etmeyeceğiz. Şengal üzerinde bir tehdit varsa, bizler direniriz. Şimdi askeri güçlerimiz var. Êzidî kadınlar ve erkekler bizi koruyor. Biz asla ama asla düşmanın topraklarımıza girmesine izin vermeyeceğiz. Gelirse de direniriz. Şengal’i terk etmek zorunda kalan bütün Êzidîlere çağrımdır: Topraklarına dönsünler. Hiçbir yer Şengal kadar biz Êzidîler için güvenli değil. Direnirsek birlikte direniriz” şeklinde konuştu.&nbsp;

	&nbsp;